Als de storm je overvalt als een dief in de avond…..
Hey ma kom je eten? De tafel is gedekt en de thee warm. Ze schuift aan terwijl ze haar boterham aan het smeren is. Zegt ze; “tjee… 70 jaar geleden na het werk op de fiets naar huis dat ging niet. Wat een storm.Van Den Bosch naar Bokhoven moesten we. We konden alleen met de fiets aan de hand lopen over de dijk. We werden omver geblazen. Ik kon niet meer toen ik thuis was”, zei ze met een diepe zucht….
Ze kon niet vermoeden dat die stormachtige avond zou uitmondden tot een van de grootste rampen die ons land heeft gekend. Ja, we spreken over 1953. De storm die 31 januari begon, en zijn hoogtepunt kende in de nacht van 1 Februari. Gepaard met een “vloedgolf” zoog de zee delen van ons land naar zich toe. De zee geeft en neemt, de ramp monde uit in meer dan 1800 doden, vee en dieren die het leven lieten. De immense schade door de toch al herstellende Nederlanders die net de oorlog achter zich lieten, was groot…..
Dit resulteerde in een plan. De zogenaamde Deltawerken. Het plan zou moeten zorgen dat dit nooit meer zou gebeuren. Ook ons durpke heeft een hand in dit plan. De firma Heijmans & Koninklijke wegenbouw maatschappij te Utrecht bundelde hun “krachten”. Zo werd er een soort werk maatschappij opgericht “Bitumarin”. Deze spitste zich vooral op de asfalt platen voor onder water. Waaronder het schip “Dorus Heijmans” voor werd gebruikt. Door het noodlot zonk dit schip in 1962, gelukkig zonder slachtoffers. De “Dorus” werd zover ik weet vervangen door het schip “Jan Heijmans”……
Ook ons “durpke” heeft water rampen gekend, de polder stroomde vaak helemaal vol met water. Zodat de bevolking vaak moest vluchten naar de hoger gelegen “zandbanken” bij de zandverstuiving. Ja een durpke, een ellendig land, zomers te droog en in de winter te nat. Ons pa zegt altijd; “we konden schaatsen door de polder tot Oss toe”. Iets wat nu niet meer te bevatten is. Al zou het nog kunnen, dan lig je zo bij iemand in de achtertuin te koekeloeren…..
Vele van ons hebben het water in 1995 heel dichtbij zien komen, we hielden gelukkig nog onze voeten droog maar voor sommige elders was dat anders. We hadden die periode een evacuee in huis. Een vriend van mijn broer die kwam aan met een koffer in de hand en zijn cavia “schuilen” bij ons. Wat vonden wij dat als jeugd allemaal spannend. De ouderen zullen vast veel hebben gedacht aan 1953. Het water kan rijzen als een brood, onze vijand en bondgenoot te gelijk, onvoorspelbaar doet wat het wil. De wolf in schaapskleren die lonkt in al zijn pracht en dan genadeloos toeslaat. Iets wat we beter te vriend kunnen houden. Al zie ik dat voor de toekomst niet rooskleurig in. Het water pakt ooit terug wat wij van hem “geroofd” hebben….
(Op de foto: het schip “Jan Heijmans”)
Wil je meer weten over de schrijver van de verhalen ga dan naar: https://www.facebook.com/rvangrinsven1
Meer verhalen zijn te vinden op https://marleysworld.nl/rusmollese-klets/
