“Rosmolle heeft talent”

“Rosmolle heeft talent”

Nee, dit stukje heeft niks met de tv show te maken, of misschien toch wel?
Vandaag gaan we efkes weer eens lekker terug naar de roerige jaren tachtig. De tijd van de Popmuziek. En waar het Nederlands elftal zich kampioen van Europa mocht noemen. Waar onze “trix” werd gekroond tot een verheven iets waar ik het doel nog steeds niet goed van begrijp. Geen woning, geen kroning was het motto.  Het was vooral begin jaren 80 de tijd dat de ”gouden” jaren waren uitgeknepen tot het bot……..

In die jaren was ondanks alles ons durpke nog een vrij rustige gemeenschap waar de tijd nog een beetje had stil gestaan. De stadse fratsen waren aan de bewoners niet zo besteed. Alhoewel men steeds meer de contouren ging zien dat onze dorpstaferelen werden overschilderd met een penseel van de “toekomst”. Het canvas werd steeds groter en weldra zou de polder verdwijnen in een dichte mist van steen….

Maar toch heb ik genoten van de jaren 80 net als bijna ieder die zijn “jeugdjaren” vaak bepraat als een oase in de “dorre” wereld. De wereld lag nog aan onze voeten. Een brommertje opvoeren, je “matje” die als een baard achter onder je helm uit kwam. Efkes tuffen naar “De Bron” voor de “ladies-day” stoer met je New Balance schoenen, opgerolde broek en een Bomber jack als harnas om je “gespierde” body. Aan de binnenkant opgetekend door allemaal teksten van de meisjes, die je wel leuk vond. In de avond efkes een “filmpke pakkuh” bij “Marie & Jochem”, om daarna in de lange nacht te gaan bedenken hoe je de volgende schooldag zou doorkomen. Tja school, iets wat niet in onze “leefstijl” pasten……

En dan werd het weekend. Zaterdag was er van alles te doen. Ff naar de Soos of de Kep, Het verguld perdje viel ook in de smaak of met de taxi naar de disco’s in de buurt. Maar de zondag… een saaie dag in het weekend, die leek vaak eeuwig te duren. Café het Huukske had er wel wat op gevonden, talenten jacht achter in ut zaaltje van het café, waar volop werd geplaybackt en gezongen en zelfs de sterkste man van Rosmalen wedstrijden waren niet vreemd. Dit alles in een rokerig café vol met jeugd en bier, die samen hun saaie ‘Zondag” aan het uitzingen waren. Moet eerlijk bekennen dat ik niet veel meer talent had dan bierglas heffen, en noten eten. Maar goed ieder zijn talent he.

Als ik nu langs het pand rijdt dan zie ik door de ramen ons nog zitten. Achter dat Grieks eten schuilt veel meer, heel veel meer. De dromen van toen om misschien wel beroemd te worden, je eerste kus wie zal het zeggen? Voor ons een walhalla om aan de oersaaie zondag te ontsnappen, een “talent” hadden we met zijn allen gemeen, we waren jong en vooral onbezonnen……..