Dat ons “durpke” een rijk voetbal verleden heeft is wel bekend. Diverse voetbalverenigingen sieren ons dorp. De oude Hoef had wel iets magisch. Elke keer als ik daar in de buurt ben ruik ik de zweetlucht nog dampend uit de kleedkamers komen. Bij Jan de Ballen halen voor de training. Zie hem nog staan onder het “schuurke” van de hoofdtribune, hard duwend met zijn luchtpistool. In de muffe lucht van bergen shirts, de ballen te pompen. Van die loeiharde ballen, als je ertegen aanschopte leek het wel lood. Om vervolgens met een net vol ballen naar de training op de mavo velden, door het poortje oversteken en dan trainen maar. Het was een sport om die ballen in de sloot te schieten, al was Jan door niet blij mee.
Zaterdags de wedstrijd. Ja, een hele happening als je toevallig zo’n blauw shirt aan moest. Aals je pech had was het geen shirt maar een mini rok die op een modeshow niet had misstaan, hobbelen naar het veld en dan tussen de bomen het voetbalveld op. Om vervolgens toch te proberen om een bal in het zwembad van Kwekkelstijn te schieten . Tijdens de rust iets van lauwe thee, om vervolgens nog maar een rondje te doen. Moe maar voldaan het veld af, en hopen dat je getrakteerd werd door trainer of de leider. Ik weet nog dat er voor het eerst friet werd verkocht in de kantine, soms een hele file om een frietje te score.
Hoe mooi het nieuwe sportpark ook is, voor mij is de oude hoef magisch. Als je op de plek bent waar ooit de oude hoef stond, voel je die magie, de magie van weleer. Het juichen, het verdriet, de vele voetstappen, de winst, het verlies, maar boven alles het zweet en de muffe lucht, die schijnen daar nog steeds rond te dolen.
Wil je meer weten over de schrijver van de verhalen ga dan naar: https://www.facebook.com/rvangrinsven1
Meer verhalen zijn te vinden op https://marleysworld.nl/rusmollese-klets/
