Het verhaal over een foto en zijn lange reis…..
Vandaag nemen we u mee naar het verre verleden of toch niet? Een paar jaar geleden werd ik benaderd door een man, hij vroeg me, “Jullie wonen toch in Rosmalen?” Volmondig en trots zei ik ja zeker. ‘The place to be” vertelde ik hem. Dan heb ik iets leuks voor jouw, ik zal je het opsturen vanuit Groningen…..
Een paar dagen later lag er een enveloppe me smekend aan te kijken om geopend te worden. Na een check aan de buitenzijde, moest toch zeker weten dat deze niet van de belasting was, kon ik de enveloppe met een gerust hart openen. Een mooie foto verscheen, liet zijn pracht langs mijn ogen dwarrelen als kleine diamantjes. Het is mijn durpke van weleer op de gevoelige plaat weergegeven alsof het nooit is weg geweest….
Gelijk vroeg ik me af hoe komt die foto helemaal daar in Groningen? Het was geen kaart ofzo die daar naar verstuurd was. Gauw die man bellen en bedanken, gelijk aan hem vragen of hij iets meer wist van deze foto. Zo gezegd gedaan. Ik vertelde de man dat ik helemaal in mijn nopjes was. Vroeg hem, “hoe kon jij eraan?” Zijn relaas was dat het van een ver familie lid was geweest die bij gemeentes in dienst was geweest. Die man had destijds als hobby foto’s verzamelen van gemeentehuizen. Hij zond ze een foto van het gemeentehuis waar hij werkte, en vroeg er dan één terug. Best bijzonder dacht ik. Het oude Instagram van weleer of zoiets…
Het oude gemeentehuis
De foto vertoond het oude gemeentehuis, al lang weg. De Rabobank sierde deze plek nog jaren maar de tijd kon niet verhinderen dat deze er ook al niet meer staat. Het beeld op de foto verraad in een klein hoekje in het raam zijn ouderdom. Een pamflet van de Landstorm geeft aan dat deze dan ca. rond 1914-1918 gemaakt moest zijn. De Landstorm werd immers opgericht net voor de eerste wereldoorlog. En veranderde net na de tweede wereld oorlog in de nationale reserve…
Na meer als honderd jaar kwam deze foto terug, naar de plek waarvan hij ooit was verzonden. Een bijzonder verhaal. De foto doolde van plek naar plek, tot zijn lot werd bezegeld door een man uit Groningen, die vond dat hij lang genoeg wees was geweest. Hij moest teugkeren naar de plek waar hij behoorde. Zijn eigen durpke… Waar hij honderd jaar later in zijn ogen wrijft en zich niet herkent in de tijd. Alleen zijn gevoelige beeld laat weten dat hij er ook ooit was in volle glorie en zijn pracht. De foto kijkt me aan geeft me een knipoog, zegt mijn schoonheid is nooit vervaagd. Na 100 jaar geef ik de mensen nog steeds een gevoel…..
Meer over de geschiedenis van Rosmalen is te vinden op https://www.facebook.com/OnsRosmalen/.
Meer verhalen achter foto’s zijn te vinden op https://marleysworld.nl/verhaal-achter-de-foto/.
