Witte kerst. “Dreaming of a white Christmas”. Stiekem doen dat velen van ons. Ons “durpke” gestreeld door een laag witte sneeuw die de wereld een hele andere dimensie geeft. Iets rustieks en vredigs. Het witte tapijt gelegd door moeder natuur, die de nachten enigszins doen oplichten in de donker dagen….
Hoewel de zogenaamde statistieken vaak verwijzen dat een witte kerst eigenlijk eerder zonderling is dan werkelijkheid. Misschien een geromantiseerd iets. Wie zal het zeggen? Maar de kerst behoort voor mij wit te zijn. Een jeugdsentiment ongetwijfeld, maar de witte kerstfeesten blijven in mijn herinneringen hangen als een bal aan de kerstboom. Die één keer in het jaar verschijnt, en dan weer snel verdwijnt in een oude doos op zolder…
Turend naar buiten naar de witte glans van natuurlijke kristallen, elkaar stevig vasthoudend door de kou. De ramen vorstelijk versierd door de ijzige ijssterren geven een sprookjesachtig beeld weer van de natuur. De kachel doet zijn best om de kamer te verdedigen tegen de ijzige kou, die ons huis omsingeld met groot machtsvertoon…..
Ons mam roept; ”Jongens pak de dozen van zolder”. We wisten wat er ging komen…. De kerst. De donkere dagen worden verlicht. De kamer omgetoverd tot een warme plek met een sierlijke boom als toetje, die stond te pronken op een speciale plek zodat je niet om hem heen kon. Een paar dagen in het jaar kon hij zijn pracht tonen in vol ornaat in een licht van zee die het donker terug dreef in de kille donkere nacht….
We hadden ook een paar logees die ons mam maar zorgvuldig een plaats gaf. Ik denk dat het toen al om de woning nood ging. Gezien dat ik ineens wel veel logees in die dagen bij anderen zag. Net zo vlug als ze gekomen waren gingen ze ook weer. Maar elk jaar keerde ze weer terug. Toch wel apart volk want dat “junkske” werd niet ouder, Hij scheen het eeuwig leven te hebben….
Alles was klaar voor het feest van het “licht”. Hoe dichterbij de dagen kwamen, hoe meer het gevoel van..krijgen we een “witte kerst”. Zodat je de voetstappen kon zien als je naar de nachtmis liep. En zo de weg weer terug kon vinden naar huis. Een plek vol warmte en licht ontlokte je om met grote passen zijn drempel te overschrijden. Een paar dagen kerst. De tv gids gaf aan dat het er wel 3 waren, 3 dagen van vrede op aarde of zoiets. Eigenlijk wel raar dat we het gehele jaar dan niet tot kerst uitroepen. Dan is de vrede zo geregeld schijnbaar….
Tja, kerst een apart feest, dit jaar voor het eerst zonder “ons mam” zal wel wennen zijn, zoals zovele die ons daar in voor gingen. Nooit meer de roep; ”Jongens haal de dozen van de zolder. We zullen nu ons eigen licht moeten maken. Een weg daar in vinden in de diepe nacht met zijn allen. Onze fijne kerstherinneringen zullen elk jaar weer worden terug getoverd bij het aanzien van de kerstboom.
Een witte kerst. We zullen het maar hopen, witte vlokjes die ons groeten. Een boodschap komen brengen van uit verre oorden. Een boodschap van liefde van al onze geliefden die elders onderdak hebben gekregen. Om daar hun kerst te vieren met een oog wakend over ons mooi “durpke”. We wensen jullie alle fijne dagen en goed nieuwjaar. Tenslotte nog een mooi beeld van weleer de boerderij van familie v/d Heuveling in de Molenhoek, zeg eens eerlijk is het geen plaatje om bij even weg te dromen. Hoe het was, voordat de tijd het ons allemaal heeft ontnomen….
Wil je meer weten over de schrijver van de verhalen ga dan naar: https://www.facebook.com/rvangrinsven1
Meer verhalen zijn te vinden op https://marleysworld.nl/rusmollese-klets/
